In 1972 was Jef De Smedt één van de medestichters van FC
Crossroad. In 2009 besliste Jef te stoppen met zijn FCC-activiteiten.
We zijn Jef onnoemelijk dankbaar voor deze 37 jaren bij FCC.
Ter ere van zijn afscheid werd een fotoalbum samengesteld. Daarin werden ook enkele teksten afgedrukt en die willen we jullie niet onthouden.
Woordje van Marc Mertens (alias 'de Poes')
06/11/2009
J.D.S.
Marc Heylen vroeg mij onlangs om een hommage te schrijven voor Jef De Smedt. Nu ken ik twee Jeffen De Smedt; de ene eigenlijk maar van horen zeggen of van er over te lezen in flutbladen, namelijk ‘Nonkel Jan’ uit Familie, kijkcijfersoap van VTM, maar aan mij dus niet besteed, en de andere, ja, die ken ik al sinds ik in 1970 in café Crossroad begon te komen. En dat was – en is nog hoor – wel aan mij besteed. Gelukkig is de Jef van de Crossroad niet te verwarren met die Jef van VTM.
Nee, de Jef van Olen speelt al bijna 40 jaar rollen in ons leven. Nog steeds
gedreven, in alles wat hij doet. Zonder Jef zou het caféleven in Achter-Olen
stilaan uitgestorven zijn. Ze mochten gelukkig zijn dat hij na de dagtaak even
de frustraties ging doorspoelen aan de plaatselijke togen. Wie weet waar zouden
ze nu anders gestaan hebben.
Hij was ook de beste en trouwste ploegspeler die FC Crossroad, en bij uitbreiding
Achter-Olen, AC Olen en de caféploegen uit de verre omgeving, ooit gekend
hebben.
Toch is schrijven over Jef, zelfs voor mij, de kladschrijver bij uitstek van
Buul, een moeilijke opdracht. Zeker na zoveel jaren, waarin ik Jef af en toe
nog wel eens tegenkom, ’s morgens aan de gazettenwinkel ’t Gommeke,
of ergens aan een toog, na een match, of in de Crossroad.
Wat weet ik nog van hem?
Is hij al officieel op pensioen? Dat Jef op een reukfabriek werkt hebben we
in de kleedkamers overduidelijk kunnen vaststellen. Naakt onder de douche, in
modernere tijden want in het begin wasten we ons aan een baddeke koud water,
straalde van Jef die dierlijke mannelijke zweetgeur af. Dat vuile, stinkende,
afgetrainde lijf, getekend door de modderslidings, die bril waar amper nog ogen
door te zien waren, dat kleine pietje … uit alles bleek zijn tomeloze
inzet tijdens de matchen.
Tot hij dan 10 minuten later, fris als een konijn naast het plein, besprenkeld
met Aramis for Men, bijschoof aan de tafels waar de winnende ploeg, zijnde FC
Crossroad, zich te goed zou doen aan rauwe bloedpensen, Kempense vlaai of bonen
in tomatensaus, gewonnen in de tombola.
Uit een paginagroot artikel van februari 1977 lezen we volgende tekst die Jef
perfect beschrijft:
‘Oudgediende (gaat even lang mee als Philips-batterijen), topscorer van
1976, redacteur van het clubblad. Hoewel je het niet aan hem ziet is hij toch
verzeild geraakt in de cosmeticabranche. Jef groeide mee op met de Crossroad
en werd één der stichters van de voetbalploeg, waarbij hij zowat
alles deed wat moest gedaan worden om te kunnen spelen. Het werd niet altijd
naar waarde geschat en hij kreeg er langzamerhand genoeg van. Maar met de heroprichting
verleden jaar deed Jef weer even enthousiast mee, ook voor en na de match. Jef
weet natuurlijk wat voetbal is en hij leeft er dan ook naar: aangepaste voeding,
geen alcohol, geen nicotine en regelmatig oefenen op de sjotterkes. En je kan
op hem staat maken: ofwel zit hij reeds twee uur op voorhand bij de duivenmelkers,
ofwel is hij de eerste om ’s morgens de cafébaas wakker te maken.
M.a.w. verschillende jonge spelers kunnen hem nog als voorbeeld nemen.’
Over sommige informatie uit die tekst heb ik mijn twijfels, voor zover ik nog
weet, maar papier liegt niet.
Sinds die eerste match in 1972, toen nog werd gespeeld in officiële onderlijfjes,
tot nu eind 2009, zijn 37 jaren verstreken waarin Jef zowel in als naast de
ploeg steeds de sterkhouder en een van de trouwste fans van FC Crossroad is
gebleven.
In tegenstelling tot mezelf. Bij mij heeft de politiek spijtig genoeg het pad
van FC Crossroad doen verlaten. De wegen zijn uiteengegaan. Ik weet nog dat
Jef een voetbaldier was tijdens de weekends, ’s zondags gaan kijken maar
vooral zelf voetbal spelen.
Maar er was nog zoveel. Heeft Jef ooit op de toog staan dansen, in zijn onderbroek?
Is hij streaker geweest van uit de Crossroad tot tegen de kerkdeur en terug?
Stond hij aan de sjotterkes ook in bloot bovenlijf? Kon hij op de Keizersfeesten
vijf flessen wijn leegdrinken? Ik denk het niet maar ik lijd al een beetje aan
Alzheimer vrees ik. In elk geval mocht hij in de Crossroad komen, en dat mocht
niet iedere jongere van Achter-Olen. In dat oord van verderf kwamen geen fatsoenlijke
jongelui!
Ik ben dan maar wat informatie gaan opzoeken in ‘De geCrosste Sportgazet’
van die tijd, een clubblad waaraan Jef dus zelf meewerkte en waarvoor hij ook
de copies maakte op zijn werk. Als hij eens enkele weken geen copies nam dan
vroegen zijn collega’s of hij nog wel bij de voetbal was.
Hierna volgen enkele uittreksels uit de vroeger matchverslagen.
- 28 november 1976, de eerste match na de herstart van de ploeg, tegen de Reserven
van Buul:
‘Na 10 minuten begon de Cross het initiatief naar zich toe te halen. Jef
De Smedt trapte de
bal in het gezicht van een Buulse achterspeler.’ Na deze listige truc
schoorde Jef de 2-2.
- 12 december 1976: ‘ … Jef De Smedt die een van zijn betere partijen
leverde en met een kwistig gemak de voorzetten voor doel bracht.’
- 19 december 1976: ‘Tot de Jef, op voorzet van André, de enige
echte kans van de eerste helft feilloos binnentikte: 1 – 0.’
- 9 januari 1977: ‘En dat gebeurde door een enig mooi kopbaldoelpunt van
Jef De Smedt op een juist geplaatste voorzet van de Rob.’
En dat gaat zo door tot in 1982. Teveel om hier opnieuw te schrijven. ’t
Is maar om aan te tonen dat Jef de goal wel wist staan. Zoals hij ook andere
doelen wist staan.
Wat noemde Jef trouwens de belangrijkste gebeurtenis van 1982? … De positieve
test met de predictor!
Ik weet ook nog dat Jef een voortdurend gevecht met zijn sportbril leverde.
Ook de tegenstanders hadden dat snel in de gaten en tackelden hem meermaals
zo onderuit dat hij zijn bril verloor.
En als je weet dat Jef zonder bril geen steek ziet – met bril ziet hij
twee steken – moest er een oplossing gevonden worden. Simpel, met een
stevig rekske eraan kon hij weer volop doorgaan.
Doorgaan, steeds weer. Als het moet tot ’s morgens, en nog later!
Was Jef een Peeterman-lover of een Leopold-boy? Het doet er niet toe. Jef is
altijd zichzelf geweest. Als ooit iemand de geschiedenis van de Crossroad zal
schrijven – succes verzekerd – dan zal Jef daarin een prominente
rol spelen. Terecht. Misschien kunnen we er binnen enkele jaren samen aan beginnen,
allemaal op rust, aan een cafétafeltje. Dat mag dan lang duren eer die
memoires geschreven zijn.
En dan zullen we voortaan op internet ook links terugvinden naar dé Jef
De Smedt van Olen, ere-voorzitter van FC Crossroad, de man die samen met zijn
vrienden FC Crossroad voetballend houdt. Een levenswerk.
Marc
Woordje van Daan De l'arbre
ODE AAN JEF
CROSSROAD
‘s Morgens naar het metteke voor pens en worst,
als eerste paraat in de kantine, serieuzen dorst.
Ballen en manschappen geteld,
hevige supporter naast het veld.
Na de match, joviale lach, stevige handdruk.
Genietend van een pint op de Chiet zijn kruk.
In de late uren, voor iedereen nen dikke bijou.
Gevolgd door ne welgemeende ‘I love you !!!’.
Voor de ploeg, grote man achter de schermen.
Stevige drinker, maar nooit last van zijn dermen.
Hilarische momenten om nooit te vergeten.
Na het bal ’s ochtends, spek met eieren eten.
Zwoele barbecues om nooit uit het geheugen te wissen.
Schouder aan schouder tegen den Eli zijn haag pissen.
Nu ne levende muziek en film encyclopedie,
maar één iemand blij, zijn vrouwke Lady Di.
Voor onze Crossroad hero,
wherever you go, we go!
Daan
KLIK HIER voor de live versie (door Wim)
Woordje van Wim De l'arbre
Vrijdag 4 september 2009 om 8h24 krijg ik op mijn werk een mail binnen. Een mail, getiteld met 'Salut en de kost' waarin Jef aankondigt dat zijn tijd van gaan bij FC Crossroad nu gekomen is. De volgende zondag startte het 37ste seizoen dus zonder erevoorzitter Jef. Jef fungeerde ook nog als coach, verantwoordelijke voor de voetbaltenues en organisator van de tombola's. Hij onderhield de contacten met de scheidsrechter, sponsors en de terreineigenaars.
Langs deze weg wil ik, als huidige voorzitter van deze fantastische ploeg, Jef bedanken voor zijn buitengewone inzet en uitzonderlijke prestaties die hij gedurende 36 seizoenen geleverd heeft. Niet voor niets was hij onze eerste winnaar van de "Lifetime Achievement Award". Ik wil hier dan ook mijn persoonlijk afscheidswoordje aan toevoegen.
"Jef,
't Was het seizoen 1990-91. Ik ging het laatste jaar van den HIK in en besloot
daarom een jaartje te stoppen bij KFC Buul. Onzen Daan zei: 'Dan kunde toch
gemakkelijk bij de Cross komen meedoen, das alleen maar zondag voor de middag'.
En zodoende pikte hij me elke zondag op en was mijn carrière bij de Cross
gestart. Enkele jaren voordien had onze Patrick me al eens meegepakt naar een
tornooi in Westerlo en had ik de kleuren van de Cross al eens verdedigd. Eigenlijk
was ik dus een beetje voorbestemd voor deze ploeg. En ik ben trots dat ik nu
19 jaar later nog altijd voor deze ploeg kan spelen.
Ik voelde me direct thuis in deze ploeg, een ploeg die jij mee opgericht hebt
en die zonder jou nooit zou geweest zijn wat ze nu is. Zou deze ploeg nu nog
wel bestaan hebben, als we niet steeds op jouw enthousiasme hadden kunnen rekenen?
Iedereen sprak altijd met respect over jou en had veel bewondering voor wat
jij deed. Niet alleen je daden maar ook de manier waarop jij met iedereen omging,
de ploeg coachte en entertainde, maakte dat je bij iedereen geliefd was. Jij
zorgde voor een vrolijke noot in de ploeg en dat er verhalen konden verteld
worden. Voor mij was en blijf jij het boegbeeld van de Cross.
Ik heb de Cross nooit anders gekend dan met jou erbij. Eerst nog als speler,
daarna als coach en al die tijd was jij de man van de tombola. Ken je dat, dat
je zo als klein manneke groot aan het worden zijt, en dat ge dan van sommige
mensen begint te denken van 'allé, die zijn er nu precies al heel mijn
leven ...'. Ik hoop je dus toch nog dikwijls langs de zijlijn te zien. En waarschijnlijk
zullen we dan meermaals samen langs de zijlijn staan.
Ja Jef, het zat er al een paar jaar aan te komen. Toch doet het me wat nu je
effectief stopt als actief lid. Ik zou zeggen, geniet van je vrije zondagen,
je hebt het dubbel en dik verdiend. We gaan ons best doen dat de ziel en de
passie die jij in de Cross gestoken hebt, blijft leven en van generatie op generatie
wordt doorgegeven.
Onzen Daan, met wie je nog gevoetbald en samengewerkt hebt en die zich als voorzitter
ook enorm voor de Cross heeft ingezet, heeft er zijn ode al mee afgesloten.
In naam van gans FC Crossroad sluit ik dan ook af met een welgemeende 'Wherever
you go, we go ...'.
Wim"
Met dank aan Bart Hendrickx (Keerbergen) voor deze tekening.